16,17,18 Οκτώβρη 2015, Λιμάνι
Θεσσαλονίκη, Αποθήκη 8
 |
| ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ |
Το 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ήταν να γίνει κανονικά στις
3-5 Ιούλη 2015. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος μας βρήκε έτσι στην κορύφωση της
προετοιμασίας. Φυσικά, όλες οι συλλογικότητες που συμμετέχουμε σε αυτό,
αποφασίσαμε τότε να αναβάλουμε το φεστιβάλ και να ριχτούμε με όλες μας τις
δυνάμεις στη μεγάλη μάχη για το ΟΧΙ. Πιστέψαμε -και συνεχίζουμε να πιστεύουμε-
ότι η μάχη του δημοψηφίσματος έφερνε ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα, τις
κοινωνικές αντιστάσεις, το λαϊκό παράγοντα. Το δημοψήφισμα συνέδεσε τους διαφορετικούς
αγώνες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη λιτότητα και ανέδειξε ένα ξεκάθαρο
διαχωρισμό ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, την εξουσία και τους
καταπιεσμένους, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους. Ταυτόχρονα,
τονίσαμε ότι για εμάς το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σήμαινε και ΌΧΙ σε κάθε
άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία.
Το βράδυ της 5ης Ιούλη, η νίκη του ΟΧΙ, ενός ΟΧΙ λαϊκού,
ταξικού και συντριπτικού, απέναντι στο φόβο και την υποταγή του
«φιλοευρωπαϊκού» μετώπου, μας γέμισε χαρά και ελπίδα. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –
ΑΝΕΛ, χωρίς καμία δημοκρατική και λαϊκή νομιμοποίηση και μόνη δικαιολογία το
θατσερικό «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», μετέτρεψε το καθάριο ΌΧΙ στα μνημόνια
και τη φτώχεια, σε ένα εξίσου σαφές ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας και
του κεφαλαίου, θυμώσαμε και πεισμώσαμε. Για εμάς που συμμετέχουμε στα κοινωνικά
κινήματα, πάντα υπάρχουν εναλλακτικές στον αέναο ζόφο που φέρνουν οι κυρίαρχες
ευρωπαϊκές πολιτικές.
Γι' αυτό και όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες
μας για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την εργατική αξιοπρέπεια και την
προοπτική της εργατικής χειραφέτησης. Για τα δικαιώματα των προσφύγων, των
μεταναστών και των παιδιών τους, για την ισότητα και την κατάργηση των
πατριαρχικών και σεξιστικών διακρίσεων. Για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών
που η καταστολή, η φτώχεια, ή ακόμα οι κοινωνικές προκαταλήψεις επιβάλλουν
απέναντι στους πολίτες με αναπηρίες, την LGBTQI κοινότητα, τους
φυλακισμένους και αποφυλακισμένους, τους τοξικοεξαρτημένους ή τα άτομα με
ψυχιατρικές διαγνώσεις. Γιατί πιστεύουμε ότι ένας άλλος κόσμος παραμένει πάντα
εφικτός και αναγκαίος.
Εμείς λοιπόν, δεν σκοπεύουμε να υποταχθούμε. Θα πιάσουμε το νήμα
ακριβώς από την 5η Ιούλη, ξεκινώντας με το Φεστιβάλ που δεν έγινε
τότε. Θα συναντηθούμε ξανά, για να οργανώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φράχτες, τα θανατηφόρα σύνορα μιας
Ευρώπης-Φρούριο. Θα συζητήσουμε για τις αντιστάσεις στα μνημόνια και τις δικές
μας εναλλακτικές, για την πάλη ενάντια στο φασισμό που τράφηκε ακόμα
περισσότερο από την υποταγή της κυβέρνησης. Θα στήσουμε μια γιορτή αλληλεγγύης
και συλλογικότητας και θα τιμήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε στις 5 Ιούλη,
βγαίνοντας ξανά στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής.
Γιατί, όπως είπαμε και τότε και όπως καταλαβαίνουμε όλο και πιο καθαρά, οι
επιμέρους αγώνες μας δεν μπορούν να
καταφέρουν τίποτα, αν δεν συνδυάζονται με τον αγώνα για τα δικαιώματα όλων μας,
ντόπιων και ξένων, σε δουλειά με αξιοπρέπεια, στη δημόσια υγεία και παιδεία, με
τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια που έφεραν η κρίση και τα μνημόνια. Ισχύει βέβαια
και το αντίστροφο: οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν
αποτέλεσμα και νόημα αν δεν συμπεριλαμβάνουν όλους τους φτωχούς και
καταπιεσμένους, αν δεν αίρουν στα λόγια και στην πράξη τους διαχωρισμούς
ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ανάμεσα σε νόμιμους και
«λαθραίους» μετανάστες, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό που μας θέλουν χωρισμένους
και νικημένους.
- Να ανοίξουνε τα σύνορα για όλους, πρόσφυγες και μετανάστες
- Να ανοίξει νέα διαδικασία νομιμοποίησης για όλους τους μετανάστες χωρίς χαρτιά
- Να ανοίξουμε νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη φτώχεια, τα μνημόνια, το φασισμό