ΤΕΤΑΡΤΗ 24/12
Λαϊκό γλέντι με ελληνική μουσική
Λαϊκό γλέντι με ελληνική μουσική
Ωρα έναρξης Μετά τις 22:00
ΠΕΜΠΤΗ 25/12 και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/12
ΠΕΜΠΤΗ 25/12 και ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/12
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ "Δύο Μέρες, Μία Νύχτα"
Ωρα έναρξης 19:45
Η Σαντρά έχει ένα σαββατοκύριακο να πείσει τους εργάτες συναδέλφους της
να αλλάξουν γνώμη και να αποποιηθούν το μπόνους τους, όρο τον οποίο έχει
θέσει η εργοδοσία ώστε να μη χάσει τη δουλειά της εκείνη. Η
συγκινητικότερη ταινία των Νταρντέν είναι ένα καίρια λιτό, ευθύβολο και
απόλυτα επείγον κοινωνικό δράμα με μια αφοπλιστική Μαριόν Κοτιγιάρ.
Παρασκευή μεσημέρι κι ένα τηλεφώνημα σηκώνει την ξαπλωμένη στον καναπέ
Σαντρά, γνωστοποιώντας της πως η εργοδοσία του εργοστασίου όπου
δουλεύει αποφάσισε να κάνει περικοπές κι έχει θέσει τους 16 συναδέλφους
της μπροστά στο εξής δίλημμα: για να μην απολυθεί η Σαντρά, η οποία
κάνει χρήση της αναρρωτικής της άδειας λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, θα
πρέπει να αποποιηθούν όλοι το ετήσιο μπόνους τους. Όπως την πληροφορεί η
φίλη της Ζιλιέτ, σε μια πρώτη ψηφοφορία 14 από τους 16 επέλεξαν να
κρατήσουν τα 1.000 ευρώ που αντιστοιχούν στον καθέναν. Υπάρχει όμως η
δυνατότητα για μια δεύτερη, τελική και μυστική ψηφοφορία το πρωί της
Δευτέρας, η οποία μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα.
Αρχικά απρόθυμη και φοβισμένη, η Σαντρά πείθεται τελικά να επισκεφθεί
τους συναδέλφους τους μέσα στο σαββατοκύριακο και να τους κάνει να
αλλάξουν γνώμη. Σε ένα δεκάλεπτο οι Νταρντέν μας έχουν συστήσει τη
βασική ηρωίδα τους, μια καταθλιπτική εργαζόμενη μητέρα, και μας έχουν
ρίξει κατευθείαν στα βαθιά, σε έναν απελπισμένο αγώνα ενάντια στο
χρόνο. Το βασικό σεναριακό δίλημμα μοιάζει σχεδόν απλοϊκό, αλλά το
βελγικό σκηνοθετικό δίδυμο το μετατρέπει δεξιοτεχνικά σε δραματικό
σημείο εκκίνησης ενός αγωνιώδους θρίλερ, το οποίο δεν ενδίδει ούτε
στιγμή στους πειρασμούς του μελοδράματος και του καταγγελτικού
διδακτισμού. Αφενός διότι προσεγγίζει το θεμελιακό οικονομικό/ψυχολογικό
πρόβλημα με πολιτικό, καθαρά διαλεκτικό τρόπο, τοποθετώντας το στο
επίπεδο των κοινωνικών δομών και των ταξικών αντιθέσεων, και αφετέρου
διότι δεν αντιμετωπίζει τους εργάτες ως κοινωνιολογικά δείγματα ή
δραματουργικά σχήματα, αλλά ως αληθινούς κινηματογραφικούς ήρωες με
υπαρκτές ανάγκες, εσωτερικές αντιφάσεις και απρόβλεπτες, διαφορετικές
συμπεριφορές.
Η πολιτική ματιά των Νταρντέν στον κόσμο της Σαντρά είναι σαφέστατη και
ταυτόχρονα διακριτική. Κάθε νέα συνάντηση της ηρωίδας με έναν συνάδελφο
δίνει και μια καινούργια προοπτική στο πρόβλημα, το οποίο από τη μία
είναι ξεκάθαρο πως έχει μετατεθεί από τους «επάνω» στους «κάτω» και
από την άλλη διογκώνεται και γίνεται αδιέξοδο, διότι οι τελευταίοι,
διασπασμένοι και φοβισμένοι, αδυνατούν να το διαχειριστούν συλλογικά.
Εξίσου καθαρή και αποκαλυπτική είναι και η κινηματογραφική ματιά των δύο
δημιουργών, που περιγράφουν τον αγώνα επιβίωσης της Σαντρά (την οποία
πρωτοσυναντάμε κοιμισμένη ) ως μια διαδρομή αφύπνισης και σταδιακής
ανάκτησης της αξιοπρέπειάς της. Γι’ αυτό και παράλληλα με την εξέλιξη
της πλοκής η αφήγηση ολοένα σφίγγει κι επιταχύνεται, το σασπένς
κορυφώνεται και η συγκίνηση αποκτά κατακλυσμιαίες διαστάσεις όταν στο
τέλος, και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, η Σαντρά (μια
αφοπλιστικά λιτή Μαριόν Κοτιγιάρ ) καταλαβαίνει πως όσο ισχύει το «ο
καθένας για τον εαυτό του» θα ισχύει και το «και ο θεός εναντίον όλων».